Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Ι. Ν. ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΟΔΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ. ΜΝΗΜΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ 2017.

Τὴν Κυριακὴ 11 Ἰουνίου 2017, στὸν ἱ. ν. τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς ὁδοῦ Σόλωνος, στὴν Ἀθήνα, τιμήθηκε ἡ μνήμη τῆς κοιμήσεως (7 Ἰουνίου 1729) τοῦ ὁσιακῆς βιοτῆς λογίου, ἱερομονάχου Ἀναστασίου τοῦ Γορδίου (Μεγ. Βραγγιανὰ τῶν Ἀγράφων 1654 - 1729). 


Μετὰ τὴ  Θ. Λειτουργία, ὁ π. Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος, ὁ ὁποῖος συλλειτούργησε μὲ τὸν π. Ἰωάννη Ῥάφφαν, μιλώντας γιὰ τὸ ἔργο καὶ τὴν προσφορὰ στὴν Ἐκκλησία, στὸ Γένος καὶ τὴν Παιδεία τοῦ Γορδίου τόνισε :
Αὐτὴν τὴν ἑβδομάδα, στὶς 7 τοῦ μηνός, ἦταν ἡ μνήμη τῆς κοιμήσεως ἑνὸς ὁσίου ἀνδρὸς ποὺ ἔζησε καὶ δίδαξε στὴν Κεντρικὴ Ἑλλάδα τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του καὶ ἦταν πράγματι ἕνας ἄνθρωπος τῶν Γραμμάτων τότε ποὺ εἶχε κυριαρχήσει τὸ σκοτάδι, στοὺς χρόνους τῆς Δουλείας. Δίδαξε τὰ Γράμματα τοῦ Θεοῦ, τῶν προπατόρων μας, τῶν μαρτύρων καὶ παρέμεινε σ᾿ αὐτὴν τὴν μαθητεία καὶ διδασκαλία μέχρι τελευτῆς του, ἀγαπῶντας καὶ τοὺς συνανθρώπους γύρω του καὶ διδάσκοντάς τους τὰ φῶτα ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιῶντας τὰ Γράμματα ὅπως τὰ εἶχε παραλάβει. Εἶναι ὁ ὅσιος Ἀναστάσιος ὁ Γόρδιος ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη στὶς 7 τοῦ μηνὸς Ἰουνίου καὶ εἶναι πρὸς μελέτη καὶ ἐξέταση τὸ θέμα τῆς κατατάξεώς του στὴν ἁγιολογικὴ δέλτο. Θὰ μοιραστεῖ, μαζὶ μὲ τὸ ἀντίδωρο, ἕνα δελτάριο μὲ τὴν ὑπογραφή του ‒ἀπὸ χειρόγραφη ἐπιστολή του στὶς ἀρχὲς τοῦ 18ου αἰ.‒ καὶ τὸν σύντομο βίο του, προσφορὰ τοῦ συλλόγου Βραγγιανιτῶν «Ἀναστάσιος Γόρδιος» καὶ τῆς «Ἐνορίας Μεγ. Βραγγιανῶν» μὲ ἐπιμέλεια τοῦ ἀδελφοῦ μας Κωνσταντίνου.

 Ὁ Ἀναστάσιος Γόρδιος, στὰ 1676, εἶχε ἔλθει στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ διετέλεσε μαθητὴς τοῦ διδασκάλου τοῦ Γένους Νικοδήμου Μαζαρράκη (; -1682) στὴ Σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν. Ἦταν προστατευόμενος τῆς ἱστορικῆς οἰκογένειας Μπενιζέλων τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὴν ὁποία εἷλκε τὴν καταγωγὴ ἡ ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, ἡ κατὰ κόσμον Ῥηγούλα Μπενιζέλου. Μὲ τὴν οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων συνδεόταν πολὺ στενὰ ὁ πρῶτος διδάσκαλος τοῦ Γορδίου καὶ πνευματικός του πατέρας, ὁ Εὐγένιος Γιαννούλης (1597-1682), στὸν ὁποία ὀφείλεται καὶ ἡ προσωνυμία Γόρδιος, στὸ μοναχικό του ὄνομα Ἀναστάσιος. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομα τοῦ Γορδίου ἦταν Ἀλέξιος Παπαλέκας.

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου