Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

ΠΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1898 - 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1984

Ἀθησαύριστα τοῦ Πάνου Ι. Βασιλείου

«Ἂν τὰ Ἄγραφα σοῦ ξυπνοῦν τὴν ‘‘ἄλλη’’ Ἑλλάδα
ἡ Κρήτη σοῦ δίνει τὴν ταυτότητά της»[1]
Εἰσαγωγικὸ σημείωμα
Μία ἀπὸ τὶς πολύπλευρες πνευματικὲς δραστηριότητες τοῦ Πάνου Βασιλείου (Ἁγ. Τριάδα Ἀγράφων, 10 Αὐγούστου 1898- Ἀθήνα, 15 Ἀπριλίου 1984) ἦταν καὶ ἡ ἀρθρογραφία του στὸν ἀθηναϊκὸ ἀλλὰ καὶ τὸν τοπικὸ ἐπαρχιακὸ τύπο μὲ θέματα ἱστορικά, ἀρχαιολογικά, λαογραφικά, εἰκαστικά, πολιτικά κ.ἄ. Τὴν περίοδο 1936-1940, ὅταν ὑπηρετοῦσε ὡς ὑπάλληλος τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης στὴν Κρήτη, ἀρθρογραφοῦσε στὴν ἡμερήσια ἐφημερίδα «Ἀνατολή» τοῦ Ἁγίου Νικολάου Λασηθίου Κρήτης μὲ τὸ φιλολογικὸ ψευδώνυμο «Ὁ Ξένος».[2]
Ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῶν δημοσιευμάτων του φαίνεται, πὼς παρὰ τὴν γεωμορφολογικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτισμικὴ ἰδιαιτερότητα τῆς Μεγαλονήσου, σὲ σχέση μὲ τὰ ὀρεινὰ καὶ δυσπρόσιτα Ἄγραφα ἀπὸ ὅπου καταγόταν ὁ Π. Βασιλείου, ἀγάπησε αὐτὸν τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους του καὶ συνδέθηκε μαζί του μὲ δεσμοὺς φιλίας καὶ σχέσεις  προσωπικές. Γνώρισε καὶ πρόβαλε μέσα ἀπὸ τὴν ἀρθρογραφία του τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμὸ τῆς περιοχῆς καὶ συνέβαλε, μὲ τὴ δική του «Ἀγραφιώτικη» προσέγγιση, στὴν ἀνάδειξή τους. Ἀλλὰ καὶ ἡ τοπικὴ κοινωνία γνώρισε  καί «ἀγκάλιασε» ἕναν Ἀγραφιώτη λόγιο, τὸν ‘‘ἐκλεκτὸν διανοούμενον’’, ὅπως ἀποκαλεῖται σὲ εὐχαριστήριο ἄρθρο τῆς «Ἀνατολῆς», γιὰ ὅλα ὅσα ἔπραξε γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ τόπου,  τόν «Ξένο», ὅπως ὑπέγραφε τὰ δημοσιεύματά του, καὶ τὸν ἔκαμε μέτοχο τῆς ἐντόπιας κουλτούρας καὶ παράδοσης. Τὰ ἄρθρα αὐτὰ τοῦ Π. Πασιλείου παραμένουν σχεδὸν ἄγνωστα, ἀθησαύριστα. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ καλοῦ συνεργάτη τῆς Βικελαίας Βιβλιοθήκης κ. Στέφανου Γρατσία ἐντοπίσαμε τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν καὶ θεωροῦμε πὼς χρήζουν νέας δημοσιεύσεως· μὲ τὸν σχετικὸ σχολιασμό, βέβαια.
Δεῖτε ὅλο τὸ ἄρθρο ἐδῶ



[1]     http://www.pelasgikes-diadromes.gr/crete

[2]     Τρεῖς ὁμιλίες. Τιμητικὸ ἀφιέρωμα στὸν Πάνο Ι. Βασιλείου, [Ὁμοσπονδία Ρουμελιωτῶν Ἑλλάδος], Ἀθήνα 1978, σ. 68.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου