Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

ΜΝΗΜΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄

10 Ἀπριλίου, μνήμη Γρηγορίου τοῦ Ε΄ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Μετὰ τὴν λειτουργία τοῦ Πάσχα, στὶς 10 Ἀπριλίου 1821, συλλαμβάνεται, κηρύσσεται ἔκπτωτος καὶ φυλακίζεται ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ὁ Ε΄. 
Ὁ Γρηγόριος ὁ Ε΄ σὲ γραμματόσημο τοῦ 1930

 Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας ἀπαγχονίζεται στὴν κεντρικὴ Πύλη τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία παραμένει κλειστὴ μέχρι σήμερα. Ἀναγνωρίζοντας τὴν θυσιαστική του πορεία καὶ τὴν προσφορά του στὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία ἁγιοκατατάσσεται ἐπίσημως στὶς 8 Ἀπριλίου 1921  ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 10 Ἀπριλίου.
Τὸ πρῶτο φύλλο ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄


   Στὴν Ἱερὰ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Παναγίας Τατάρνης τῶν Ἀγράφων τῆς Εὐρυτανίας σώζονται ἕνα σιγγίλιο καὶ μία ἐπιστολὴ συνοδευτικὴ καὶ ἑρμηνευτικὴ τοῦ σιγγιλίου ποὺ ἀπεστάλησαν τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1798 ἀπὸ τὸν πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε΄ στοὺς πατέρες τῆς Μονῆς.[1] 

Τὸ σιγίλλιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου τοῦ Ε΄, 1798 
(Ἰωάννης Α. Κουμουλίδης καὶ Λάζαρος Δεριζιώτης-Σταυρούλα Σδρόλια, 
Τὸ μοναστήρι τῆς Τατάρνας, Ἀθήνα 1991, σ. 123)
Τὸ σιγγίλιο καὶ ἡ ἐπιστολὴ ἀποσκοποῦν στὴν ἀνανέωση τῆς σταυροπηγιακῆς ἀξίας τῆς Μονῆς μὲ συνακόλουθη τὴν ἐπάνοδο τῆς αὐστηρότητος βίου στὰ Ἱερὰ Σταυροπήγια μὲ τὴν ἀναδιοργάνωση τοῦ μοναχικοῦ βίου, ἀλλὰ καὶ στὴν προσπάθεια ὅπως πεισθοῦν οἱ μοναχοὶ νὰ ἀποδεχθοῦν νὰ καταβάλουν τὸ λεγόμενο «ἐτήσιον» γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῶν οἰκονομικῶν τοῦ Πατριαρχείου.
                                        
10 Ἀπριλίου 2016. Ἀπὸ τὸ παρεκκλήσιον τῶν Ἁγ. Ἀναργύρων τῆς Ἱ. Μ. Ἀσωμάτων Πετράκη

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης



      [1]. «Ὁσιώτατοι προεστῶτες καὶ προηγούμενοι καὶ λοιποὶ πρόκριτοι πατέρες»· Ἀρχι. Δοσίθεος, Ἀνέκδοτος ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ πρὸς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Τετάρνης, χ.χ., σ. 15. Στὴ μελέτη αὐτὴ δημοσιεύται ἡ συνοδευτικὴ τοῦ σιγγιλίου ἐπιστολή. Τὸ σιγγίλιο δημοσιεύται στο,  Πάνος Βασιλέιου, Τὸ μοναστήρι Τατάρνας Εὐρυτανίας, Ἀθήνα 21978, σ. 149-152.

1 σχόλιο:

  1. Μάρτυρες...Καὶ δή, Νεομάρτυρες. Μὲ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ στὴν ψυχή Τους. Προσκυνοῦμε. π.κ.ν.κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή